Hayatta Kalma, Dinozor, FPS, Aksiyon, Keşif...

En uysalından en yırtıcısına kadar dinozorlarla dolu bir adanın sahilinde bulursunuz kendinizi. Aradan biraz zaman geçtiğinde ise dinozorlar da bir insanın nasıl bu kadar çabuk adapte olduğuna şaşırır.

Herşeyin bir bedeli var!

Eğer korkusuz bir savaşçı olarak yaşamak istiyorsanız kesinlikle çok çabalamanız gerekiyor. Ve bir kez geçtiğiniz yerden bir daha geçmemeniz ve çok uyanık olmanız gerekiyor.

Kendinize bir yoldaş bulmanız şart. Çünkü ARK'da hayatta kalmak zor!

Oyuna giriş yaptım tabi ilk başlarda acemilikten öldük vs. Bir Dinozor evcilleştirdim, sonradan farkettim oyunun en gariban dinozoruymuş. Herkes ona inek dermiş, sadece etinden ve derisinden dolayı ihtiyaç duyarlarmış.

Her neyse, ona bir eyer yaptım ve sahilde gezmeye başladık. Ama geceleri çok soğuk oluyordu, bir eve ihtiyacımız vardı. Sabahın ilk ışıklarıyla odun kesmeye başladım. Ahşaptan tek katlı ama kaliteli bir ev yapacaktım. Temelleri atmıştım, herşey güzel gidiyordu. Sonra odun taşıması için masum dinozorumu çağırdım yani ıslık çaldım ama gelmedi, yaklaşmadı inanabiliyor musunuz? Beni terk etti sandım. Sağa sola bakarken ileride başka bir dinozorla savaştığını gördüm. İsmi Carnoydu ve benim masum dinozorumdan neredeyse 10 kat güçlüydü. Dinozorumu bırakamazdım.

Elime, bulduğum sopa mızrak ne varsa koşarak yardıma gittim. 2-3 darbe vurduktan sonra o etçil dinozor bana saldırdı. Üstümde kumaştan bir kıyafet vardı, ilk atakta yırtıldı. İkincide ayağımı sakatladı. Bunu gören benim masum dinozorum hırsla vurmaya başladı. Ben kaçtım, büyük bir taşın üstüne çıktım ve onların ikisini izliyordum. Düşündüğünüz gibi benim tatlı dinozorum öldü, carno tam onu yiyecektiki başka bir canlı görüp ona gitti. Ben masum dinozoruma bakıyordum, onu öyleyece yerde görmek içimi acıttı. Yanına gittim, yüzüne baktım durdum ve baltayla tüm etini derisini aldım. Akşamda yandaki komşularla mangal yaptık...